بیمار امروزم توی بخش یه پسر جوون بود. نشوندمش روی یونیت که معاینه رو شروع کنم، یهو یکی از بچه ها اومد گفت گلچین کردی؟؟!! با چشم و ابرو بهش علامت دادم که برو جلوی مریض چرت و پرت نگو. رفتیم اون طرف، به اون یکی میگه مریضشو ببین. بابک جهان بخش پیدا کرده. اون یکی نگاه کرد گفت وااای عجب بردپیتی!
پسره واقعا واقعا ادم محترم و مودبی بود. وقتی شغلشو ازش پرسیدم و گفت بیکار، یا اون وقتی که استاد بهش گفت چرا دندون اندو شدت رو پر نکردی، گفت چون پولشو نداشتم، یا اون موقع که گفت نمیدونید هزینه عکسم چقدر میشه؟! پول کم همراهمه.. دلم میخواست زمین دهن باز کنه و من برم توش. دلم گرفت جدی.. لعنت به بی پولی و نداری..
حالا این همه بچه ها گفتن وای چه خوشگله و این همه مدت که زیر دست من بود به قیافش دقت نکردم. یعنی اصلا نفهمیدم چه شکلیه ولی قشنگ توی دهنشو با جزئیات حفظم :| خیلی وقتا مریضارو که میفرستم برن رادیولوژی عکس بگیرن، وقتی برمیگردن نمیشناسمشون 😑 فقط به توی دهنشون دقت میکنم و یادم میمونه..
تازه پرونده ای که واسه این پسره پر کرده بودم گم شد😑. مجبور شدم از پذیرش شمارشو بگیرم و بهش زنگ بزنم ببینم اشتباهی پروندشو با خودش نبرده. که خب نبرده بود و پروندم گم شد. شت :|