شنبه اخرین روز بخش ترمیمیم بود. داشتم میرفتم توی بخش که یکی از بیمارای قبلیم جلومو گرفت و گفت خواهش میکنم اگه میشه من بازم مریض شما باشم. با اینکه از بچگی همیشه از دندونپزشکی میترسیدم، ولی دفعه پیش خیلی خوب بود و ... رفتم با پرستار بخش صحبت کردم و پروندشو گرفتم. دندون شیش پایین بود! استادم هم این دفعه یه استاد فوق العاده خسته بود که تا وقتی از تو اتاقش تکونش ندی اوکیه. اگه دوبار بهش بگی بیا بیمارو ببین هنگ میکنه. یکی از استادای تایم ما هم باردار بود و رفته واسه زایمان. این استاد تمااام مدت داشت غر میزد چرا به جای پنج نفر، مسئولیت شیش نفر با منه و ...!!! خودم بی حسی فک پایینو زدم و با اینکه خیلی ازش مطمئن نبودم خیلی خوب گرفت. دندونو که باز کردم دیدم یااا خدااا. انقدررر پوسیدگی عمیقه که تا نزدیکای عصب رفته. انقدر وسیع و عمیق بود که هر لحظه احساس میکردم الانه که برسه به عصب و دهن منو سرویس کنن. استاد اومد دید گفت چرا بدون اجازه من آنگل زدی! توی حفرت گرده و اینا. حالا من کلی قسم و توضیح که بخدا فقط توربین زدم. اون آنگلو فقط اونجا نصب کردم که یونیتو تست کنم. گوش نمیکرد که :| دو بار هم بهش گفتم بیاد چک کنه که کافیه یا هنوز باید تراش بدم. چون واقعا از این دندون میترسیدم. هیچی دیگه. اخرش یه نمره ی فاجعه بهم داد :|
این دندون ازون دندونایی بود که چون مال ترمیمی ۲ محسوب میشه و سخته معمولا استادا خودشون کمک میکنن. ولی چون استادم این بود، خودم انجامش دادم و واقعا خوب از پسش برومدم به نظرم. بی حسی، تراش، کف بندی، پر کردن و همه چی اوکی بود. دفعه پیش ایزولاسیون فک پایین واسم خیلی سخت بود. این دفعه یه جوری ایزوله کردم که تا اخر کار خشک خشک موند😅. بحث نمره رو که بذاریم کنار، به عنوان اخرین بیمار، سخت ترین کیسم بود و واقعا خوشحالم که همچین چالشی رو هم گذروندم. فکرشو که میکنم خیلی اتفاقی بیمارام از اسون به سخت طبقه بندی شده بودن. واقعا کلی تجربه جذاب داشتم. جمعا ۶ بار مریض داشتم و ۷ تا دندون ترمیم کردم.
خداروشکر :)
پ ن: کلی کامنت مونده که جواب میدم بزودی..
