توی اخرین روز ترم ۱۰ و ترمیمی ۲، یه دندون شیش بالا رو که دو تا کاسپ مزیالیش کاملا از بین رفته بود رو با کامپوزیت بازسازی کردم. نوار ماتریکس سکشنال با رینگ بستم، همه اون چیزایی که تئوری‌وار بلد بودم رو انجام دادم و بسی هم زیبا و جذاب شد. با اینکه به خاطر کرونا، نصف حالت عادی بیمار دیدیم ولی این ترم واقعا کیسای متفاوت و جالبی توی ترمیمی داشتم و این خیلی حالمو خوب میکنه. کامپوزیت خلفی چیزیه که شاید خیلیا تا اخر سال شیش هم نتونن توی دانشکده تجربه‌ش کنن ولی من فرصت انجام دادنش رو پیدا کردم. دلم میخواد خیلی کارارو حتی اگه شده واسه‌ی یک بار توی دانشکده انجام بدم تا بعدها اعتماد به نفس انجام دادنشونو داشته باشم. به‌نظرم اون اعتماد به نفسه از همه چی مهم تره وگرنه دیگه ادم توی سال اخر اکثر کارارو بلده حتی اگه انجام نداده باشه.
سال ۵ هم تموم و رسما سال اخری شدم.. حس جالبیه واقعا..
من از روزای پشت کنکوریم وب داشتم. روزی که کارنامه کنکورم اومد و نوشته بود مردود، اومدم پست گذاشتم که خدایا یعنی میشه سال دیگه نتیجه بهتری بگیرم؟! اگرچه که حس میکنم دارم با این حرفا فقط خودمو راضی میکنم!! حالا ۶ سال از اون روز گذشته و من وارد سال اخر شدم. زندگی همینقدر غیرقابل پیش بینیه..
