تماما مخصوص

امروز توی بخش پریو اول خودمون همدیگرو معاینه کردیم، بعد استادمون ما رو معاینه کرد. تا دهنمو باز کردم و استاد چشمش به دندونای پایینم افتاد گفت لثه ی چسبندت انقدر کمه که اصلا انگار نداری. (اگه لثه چسبنده نباشه دندونا هرقدر هم که سالم باشن لق میشن و میفتن خود به خود) گفت خیلی خطرناکه اگه لثت تحلیل بره. یا باید بیای پیوند لثه کنی یا خیلییی مراقب باشی و با شیوه ی فلان مسواک بزنی. ( اون وقت من به وحشیانه ترین و خشن ترین روش ممکن مسواک میزنم :| ) هیچی دیگه. هرچی خوشحال بودم که همه دندونام سالمه و منظمه و فلان، با یه چیز وحشتناک تر به فنا رفت :(

قبل اینکه برم تو بخش تصورم این بود که واسه شروع یه دندون اسون از فک پایین بهمون میدن که چون فک پایینه دید مستقیم داره و جای دستش خوبه و راحته. ولی چند دقیقه قبل رفتن به بخش به دوستم گفتم حالا اگه شانس منه که دندون هفت فک بالا بهم میفته که حتی از توی آینه هم نمیشه دید😅 اون دندونای هفت و هشت بالا حتی معاینشون هم سخته (واسه مای مبتدی😅)چون دید و دسترسیش سخته.

رفتم توی بخش، ست گرفتم و پرونده ی بیمار. گفتن طبق شماره یونیت سر یونیت خودتون بشینید. اسممو گفتم، گفت شما باید بری بخش اندو! جا نیست :| [ بخش اندو و ترمیمی به هم چسبیده ان. ترمیمی نوزده تا یونیت داره، ما هم نوزده تاییم ولی چون یه ترم بالایی با ما درس برداشته من شدم نفر بیستم!] من رفتم ته بخش اندو کار کردم و نه مثل بقیه استاد بالای سرم بود و نه کمکی بهم کرد.

مریضو صدا کردم، شروع کردم به پر کردن پرونده و معاینه. دیدم شتتتتت. تنها دندون پوسیدش دندون هفت بالاست!! 😂 تازه مریض دیابت و فشار خون و کلی هم دارو داشت:| پریلوکایین واسش زدم.

 استاد اومد دید، گفت همینو باید کار کنی. گفت بی حسی بلدی یا نه؟ گفتم بلدم، اونم رفت😅 خودم شروع کردم. بی حسی رو زدم. انقدر اروم زدمش که بعدش گفت اصلا درد نداشته. بی حس شد، خواستم شروع کنم ولی هیچ مدله نمیشد آینه و توربین و دست من و ساکشن همه تو دهن مریض جا شن. رفتم به استاد گفتم من نمیدونم چطوری به اون ته حلقش دسترسی داشته باشم. گفت راهی نداره، چلنجش همینه. یه ربع بیست دیقه فقط داشتم پوزیشنای مختلفو امتحان میکردم که باید چطوری توربینمو ببرم. شروع کردم، مرحله ی اول تراشو دادم. گفتم استاد بیاد چک کنه و استاد واسه اولین و اخرین بار اومد چک کرد😂. گفت خیلی خوبه. دیگه مراحل بعدو که میخواستم بیاد چک کنه، میگفت خوبه لازم نیست من بیام. برو مرحله بعد. تموم هم که شد گفت برو مرخصش کن😅.

امروز جدا خیلی چالش برانگیز بود واسم. فقط مریض یه حمله قلبی کم داشت که تواناییای اورژانسم هم سنجیده شه😅

مسلما کاری که انجام دادم بی اشکال نیست، مسلما واسه یه ادم حرفه ای سخت نیست. ولی واسه ی اولین ترمیم، واسه خودم خیلی ارزشمنده چون خودم تنهایی از پسش بر اومدم. خیلیا تزریقشونو استاد انجام داد، تراش و پرکردنشونو استادا کمک کردن. ولی من حتی یه نفر ادم دور و برم نبود :| این مستقل عمل کردنه حس خیلی خوبی واسم داره. فکر کنم بیشترین نمره رو هم من گرفتم. نمره کامل هم که خب قطعا نداد. ولی خیلی خوب بود😅

خداروشکر.. 

پ ن: اسکار بدترین بخش دندونپزشکی هم تعلق میگیره به ساکشن. هم وقتی بیماری عذاب اوره، هم وقتی دندون پزشکی. کلا نمیدونی کجا باید بذاریش که هم کارشو کنه هم مزاحم نباشه 😐

درسته که امروز همه کارای مد نظرمو نکردم. ولی الان دو فصل ثابت خوندم و راضیم از خودم ^_^

خیلی دلم میخواد بشینم کتاب بخونم یا کارای دیگه کنم. ولی باید ثابت بخونم :( و همانا که هیچ روزی بدون استرس درس و امتحان نمیگذره!

بابت اولین بیمار ترمیمی که فرداست، بابت کارای ثابت، بابت ارتو، حتی بابت مقاله های جامعه نگر نگرانم :|

پستای قدیمیمی وبمو که میبینم و روزمره هامو میخونم انقدر خوب همه چیز واسم یاداوری میشه که به خودم میگم چرا بیشتر نمینویسی؟! 

وب دیگه مثل قدیما نیست. انگار دیگه جای خوندن و خونده شدن و کامنت و ... نیست. یه متروکه ی تاریکه که اونایی هم که موندن واسه دل خودشون می نویسن..

اخرین امتحان ترم قبلم! هم تموم شد. نمره قسمت ایستگاهی رو کامل گرفتم. تراشی که دادم هم خیلی خوب شد. قطعا بدون اشکال نیست ولی ایراد اساسی ای هم نداشت. ولی امتحان تئوری خیلیییی سخت بود :|

ولی فقط خداروشکر بابت تموم شدنش..

بعد از شب های روشن، قمارباز، جنایت و مکافات و برادران کارامازوف نوبت ابلهه و خب الان دارم ابله داستایوسکی رو میخونم :) طبق معمول یه ساده لوح وراج قهرمان کتابه 😅 اینکه تموم شه احتمالا تا یه مدت دیگه چیزی ازش نخونم :)

معدل ترم پیشمو دیدم. انقدررررر خوب و خفنه که توی تصورم هم نمی گنجید این ترم با این درسا این بشه. فقط هنوز اندو عملی رو نزدن که کاملا معدلمو نابود میکنه. کاش پرف نکرده بودم :( دو سه تا نمره دیگه هم مونده که میدونم خیلی خوبن..

تازه فهمیدم چقدر معدل خوب داشتن اسونه و من هیچ وقت نمیدونستم. با یه درس خوندن معمولی میشه معدل خوبی داشت و حیف همه لحظاتی که از دست دادم.. همه نمره ها و معدلایی که میتونست خیلی خفن باشه. تازه فهمیدم اینایی که معدلاشون ایناست هییییچ کار خاصی نکردن و الکی تو ذهنم گندش کرده بودم.

فارما رو هم گرفتم!! این ترم هم فارما دارم هم درد و دارو. اون وقت اطلاعات دارویی من به استامینوفن و قرص سرماخوردگی ختم میشه :| ولی چه خوب که این ترم فارما ارائه شد. بار سنگین پاس نکردنش رو دوشم بود. 

فردا امتحان ترمیمی تئوری و عملی دارم و فقط خدا خودش به خیر بگذرونه. وحشتناکه جدا.. امتحان تئوری ، تراش و بعدش هم ایستگاهی.

فرزامو‌ هم بردم دادم بخش که استریل کنن واسه ی شنبه و اولین بیمار ترمیمی. کاش امتحان فردام خوب شه که شنبه بی استرس افتادن برم بخش..

کلی کار نکرده واسه ثابت و ارتو هم دارم. دوباره استرس، دوباره دغدغه..

دروغ گفتن واقعا خیلی خیلی کار سختیه. توی این هقته دوبار دروغ گفتم و دارم از عذاب وجدان خفه میشم. یکی اون روز که اون پسره واسه هزارمین بار گفت بیا بریم بیرون و چون دیگه روم نمیشد بهش بگم نه گفتم مسافرتم. یکی هم امروز که کلاس فرانسه نرفتم بخاطر امتحان پنج شنبه ولی گفتم امروز امتحان دارم.

انقدرررر از خودم ناراحتم که خدا میدونه. 

پ ن: امروز واسه ی احمقانه ترین کار زندگیم برنامه ریختم! بعدش کلی با خودم کلنجار رفتم و حماقتای قبلیمو به خودم یاداوری گردم تا از سرم بیفته‌. سال ها بود انقدر احمق نبودم..

ولی دانشگاه رفتن قرار نبود انقدر پروسه ی سخت و استرس زایی باشه! روزای عادی و بدون امتحانش هم استرس زاست جدا.. امتحان که دیگه هیچی.. گاهی حس میکنم مغزم گنجایش این همه فشار و استرسو نداره :(

فقط یه معجزه میتونه امتحان ترمیمی پنج شنبه رو به خیر بگذرونه!

خدایا لطفا نجاتم بده فقط :|