به نظرم بدترین کابوس زندگی اینه که به گذشتت نگاه کنی و حسرت بخوری. اینکه ببینی میتونستی توی چه جایگاهی باشی ولی نیستی..
من به جاش کلی حسرت میخورم دیگه چه برسه به خودش. یعنی اگه انقدر که این چند سال عاشق این و اون شد، یک سوم اون زمانو میذاشت روی اون چیزی که میخواست، الان قطعا بهش رسیده بود. بهش حق میدم که حس خوبی از من نگیره. ما با هم شروع کردیم، من بهش رسیدم و اون نرسید. این چند سال حرکتم رو به جلو بود و اون در جا زد. همش با خودم میگم کاش انقدری که من نگرانش بودم، اون نگران خودش می بود و یه تلاشی میکرد.. وقتی شروع کردیم قرار نبود همه چی اینطوری پیش بره..
پ ن: از مرداد 93 وب نویسی میکنم و الان که فکر میکنم خیلییییی جا ها زندگیمو تغییر داده. خیلی وقتا چیزایی سر راهم قرار داده که تصورشو هم نمیکردم. اتفاقات بد داشته ولی در عین حال اتفاقات خیلی خاص و خوب هم خیلی زیاد داشته.. تا حالا اینطوری به این چند سال نگاه نکرده بودم..
