این ترم یه درسی داریم که مثلا!! قراره توش نحوه ی ارتباط با بیمار و پرسنل و همکارا و ... رو یاد بگیریم. بعد ظاهرا هشت نمره ی امتحان اجرای نمایشه. یعنی یکی باید ادای مریضو دربیاره، یکی باید به عنوان پزشک آرومش کنه و اینا. شنیدم که هفت هشت تا استاد هم میان میشینن و مشاهده می کنن و نمره میدن! کلا خیلی کار لوسیه بنظرم.
کلاسش کارگاهیه و چندان آموزش تئوری نداره. میشینیم دور هم بحث میکنیم و در نهایت یه نفر از هر گروه نتایج هرگروه رو بالای کلاس ارائه میده. از یه لحاظایی جالبه ها، ولی مایی که یه عمر درس تئوری حفظ کردیم بنظرمون یه جوری غیر عادیه..
استادی که امروز اومده بود [اصولا درسای ما یه دونه استاد نداره. هر جلسه رو یه استاد ارائه میده. نهایتا هر استاد دو سه جلسه میاد] خودش انقدرررر توان برقراری ارتباط نداشت که خدا میدونه! اون وقت این اومده بود به ما یاد بده جلوی بیمار اعتماد به نفس داشته باشیم! الحق که واسه ی این درس خیلی انتخاب شایسته ایه!!!!
