1. من وسواس فکری خیلی خیلی شدید دارم. یه جوری که همه چیز وارد ذهنم میشه ولی هیچ چیز ازش خارج نمیشه! همه ی حرفا و کلمات و اتفاقات همه ی سال های گذشته هر روووز جلوی چشمم رژه میرن. یا مثلا اگه ذهنم درگیر چیزی بشه تا اون قضیه حل نشه از ذهنم بیرون نمیره. مثل دندونام که به خاطر دو میلی متر فاصله ای که چندان هم مشخص نبود انقدرررر رو اعصابم رفت تا رفتم و کامپوزیتشون کردم. الانم وقتی دندونمو لمس میکنم حس میکنم یه قسمتیش جلو تره. جلوتر نیست اگه هم باشه انقدرررر جزئیه که اصلا مشخص هم نیست. فکر کنم یه نقطشو کمتر کامپوزیت گذاشته ولی به شدددددت رو اعصابمه. حالا اینا به کنار. اون روزی رفتم جلوی آینه و داشتم خودمو نگاه میکردم. این حس بهم دست داده که یه پام کجه!!!!! کج نیست ولی حس میکنم یکی از پاهام انحناش بیشتره :|||| به هرکی نشون میدم میگه توهم زدی ولی انقدررررر رو اعصابمه که دلم میخواد برم به یه ارتوپد بگم پامو بشکنه و گچ بگیره تا صاف شه :|||||||||
2. پروتز رو واقعا دوست داشتم ولی به لطف استاد داغونمون شده سوهان روحم. من خیلیییی دعوا کردم با هممههه که تنها رزیدنت خانم پروتز استاد ما بشه. حس میکردم مطمئنا خانوما بهترن ولی لعنتی این استاد فاجعست. بدیهی ترین نکات ممکنو هم به ما نگفت و ما همه چیزو از این و اون و سال بالایی و تکنسین و ... یاد گرفتیم و به وضوح الان تفاوت وجود داره بین کار ما و بقیه! با اینکه هیچ کس به اندازه ی ما واسه کارش زحمت نکشید ولی مال ما افتضاح محضه. هرررر تکنسینی کارای ما رو دید بلافاصله گفت استاد شما کی بوده؟؟؟!!!!! بقیه رشته ها رو نمیدونم ولی انصافا دندون یه رشته ایه که خیلی وابسته به امکاناته و از دانشگاه ازادش چیزی درنمیاد. ما هر رزیدنت دانشگاه ازادی دیدیم وضع همین بود. تازه اونم دانشگاه ازاد اینجا که خیلی هم معروفه. کلا استاد ما خیلی چیزارو توی دوران عمومیش ندیده بود و انجام نداده بود :|
3. دیشب یه بنده خدایی که آلمان دندون میخونه واسه تبلیغ یه موسسه مهاجرتی لایو گذاشته بود. بعد میگفت که دانشگاهای اینجا رایگانه و اینا. خب من از قبل خیلی تو فکر تخصص خوندن توی آلمان بودم. بعد امروز داشتم میرفتم کلاس فرانسه، دو سه تا دختر پیش دانشگاهی دیدم که اومده بودن المانی ثبت نام کنن که برن آلمان دندون بخونن :|||| ملت حالشو ندارن اینجا کنکور بدن میخوان به زبان المانی دندون بخونن :||||| یعنی این جماعت انقدررررر همه چیزو چیپ و دم دستی می کنن که ادم رغبتش واسه همه چی از بین میره. خلاصه اینکه کشوری که نه پول میگیره، نه ازمون ورودی داره و نه حتی رزومه قوی میخواد ارزش رفتن نداره. درسته که اینجا آموزش نداره ولی میشینیم میخونیم همینجا تخصص قبول شیم.
