تماما مخصوص

کاملاموافقم ودرکش میکنم.

فک کنم‌برای من هم کارازکارگذشته ونمیشه برگشت

و بایدبااین سیستم باقی عمررو بگذرونم!

نویسنده عزیز (همون دوست عزیزم که نمیدونم توی این بلاگ چی صدات کنم 3>)

عزیزم،
من سالها با این حس درگیر بودم. فقط میتونم بگم به شدت خورنده س.

تهش میدونی به چه نتیجه ای رسیدم؟ اینکه دوست دارم این تفاوت رو یکبار هم که شده بچشم، دوست دارم شبیه دیگران باشم و تستش کنم. و کردم. و بعدش میدونی به چه نتیجه ای رسیدم؟

اینکه فقط کافیه بدونی چه خبره... فقط لازمه بدونم توی این اکثریت جدا از من چه اتفاقی داره رخ میده.
نمیخوام نسخه بدم
اما من به همین قانع شدم
و دارم تلاش میکنم به خودم برگردم.
هیچ وقت این حس ساده بودن رو از دست نمیدم، شاید همیشه یک ترسی ته وجودم باقی بمونه.
اما همین برای من کافی بود.
حالا با خیال راحت تری میتونم راه خودمو برم

پریا جان مگه ما چند بار به دنیا میایم و چند بار حق زندگی بهمون داده میشه که بخوایم با الگو برداری از رفتارهای بقیه اینطور از اصل خودمون فاصله بگیریم . ببین من بارها سعی کردم که تغییر کنم و در یک سری موارد همرنگ بقیه باشم یا برای مثال با دیدن پیشرفت یا بهتر بودن یه نفر تو یه مسئله ای بیام ازش تقلید کنم اما بعد حسی که بهم دست داد این بود که پریشون شده بودم ، حس میکردم یه چیزی رو گم کردم و اون خودم بودم ! و کم کم حس بدی نسبت به خودم پیدا کردم ، چون حس میکردم اون آدم دیگه من نیستم یه آدم ساخته ی دست بقیه است . شاید اینارو که میگم برای یه نفر غیرقابل درک باشه اما بعد یه مدت همه چیز رو رها کردم ، همه ی اون تعلقات و ویژگی هایی که مال من نبود و فقط برای این که من تو چشم تر باشم و یا مثلا من رو دوست داشته باشن یا موفق بشم و اون وقت بود که با مرور زمان حس کردم این "خود" بودنه چقدر آرامش بخش تر و دوست داشتنی تره :)) نمیگم تغییر بده ! تغییر و رشدی که حاصل از زندگی و سختی ها و شکست هاست اتفاقا خیلی ارزش داره و البته هدف ما هم همینه یعنی تکامل ولی این با اون خود نبودنه خیلی فرق داره