خدایا خدایا.. من یه مدتی میشه که قضیه اون پسره توی ذهنم حل شده بود و دیگه همه چی واسم عادی شده بود. امروز داشتم فکر میکردم چقدر خوب ازش عبور کردم..
الان فهمیدم دوست دختر داره. بچه ها میدونستن و بهم نگفتن. لعنتیا میدونستن و نگفتن.. خود نامردش نگفت من به کسی تعهد دارم، گفت الان توی موقعیتی نیستم که با کسی باشم. خدایا من دارم خفه میشم.. طرف با کسی بود و این همه مدت نشست و تلاش مضحکانه و دست و پا زدنا و تقلا کردنای منو تماشا کرد. اخ.. فقط آخ...
چقدر با این نوشته ت احساس نزدیکی داشتم... همه میدونستن و نگفتن...
من توی تجربه م از اینکه اخرین نفر باشم که متوجه میشم، دچار حالت تهوع شدم. هنوزم دچار حالت تهوعم.
من فقط فکر میکنم تعاریف ادما با هم خیلی جاها فرق میکنه. تعریفمون از تعهد، از رابطه، از دوست دختر، از خیانت و از خیلی چیزای دیگه که به روابط بین آدما مربوط میشه.
به نظرم، این تعاریف رو هم جوری وضع میکنن آدما که با خواسته های خودشون تطابق داشته باشه...
پی نوشت: وبلاگ تو تنها جاییه که میتونم توش راحت نظر بدم :دی
عزیزم شوک بدیه واقعا!ولی چرا اخه دوستات چیزی نگفتن واقعا چه توجیهی دارن برای نگفتن...دوس دخترش هم دانسگاهیتونه!؟واقعا کاش میگفت به کسی تعهد دارم اینجوری خیلی راحت همون اول تو ذهنت تموم میشد😞
از دست این زباله ها به کجا پناه میشه برد؟؟؟؟
چرا همه چی کثافت محض شده!!!؟؟؟ مغزم متلاشی شد واقعا! چی بهش رسید؟؟؟ محبوبیت؟ توجه؟ بیمار روانی ان؟؟
