نمیدونم چه آشغالی میریزن تو این غذاهای سلف که من اینطوری معده درد گرفتم. معده دردای منم یه جوریه که قشنگ با خاک یکسان میشم.
یکی از کابوسای تکراری ای که همیشه میبینم اینه که شبه، میرم سوار بی ار تی میشم، بی ار تی هرچقدر میره به ایستگاهی که من میخوام نمیرسه. میرسه به ایستگاه اخر ولی ایستگاه من پیدا نمیشه. بعد امروز که سوار شدم که برگردم خونه، یهو به خودم اومدم دیدم این منظره ای که اطرافم میبینم خیلی عجیب غریبه و هیچ شباهتی به مسیر همیشگیم نداره. دیگه کم کم داشت از شهر خارج میشد. فهمیدم احتمالا یادم رفته تو ایستگاه پیاده شم. پیاده شدم و بی ار تی برعکسشو سوار شدم.
بعدش اومدم سوار ماشینای شهر خودمون شدم که بیام خونه. یه آقایی کنار من نشسته بود. بینمون هم فاصله بود. تو راه دیدم انگار هی دستاش داره گسترده میشه! به زور در تلاش بود آرنجشو بچسبونه به من. بعد من همش جا به جا میشدم که یه وقت به من نخوره. نمیدونم چی شد که یه لحظه انگار خوابم برد، بعد حس کردم میخواد آرنجشو بچسبونه به من، پریدم از خواب. همچنان در تلاش بود! آستینای مانتومو دادم پایین، یه کم توی کیفمو بیخودی گشتم، بعد گذاشتمش طرف اون مرده. یهو بیخودی برگشت یه سوالی پرسید یا یه حرفی زد، نمیدونم! فقط شونه هامو دادم بالا و رومو اون طرف کردم. کل نیم ساعتی که توی راه بودم و البته واسه من اندازه ی 48 ساعت طول کشید، حواسم بود که یه وقت خودشو نچسبونه به من. توروخدا انقدر تهوع آور نباشید. بیشترین چیزی که این مملکت داره بیمار ج.ن.س.ی.ه.
خلاصه اینکه به اون معده درد، یه سر درد هم اضافه شد. الانم اومدم خونه، مامان میگه مهمون سرزده داریم اونم از یه شهر دیگه..
پ ن موقت: بله سالاد فصل. درست میگی. فقط کامنتای وبت بستست. نمیدونستم چطوری میشه یهت پیام داد!
