به یه جایی برای نوشتن نیاز دارم. واقعا نیازشو احساس میکنم. دلم میخواست فضای بلاگستان مثل قدیما بود. اون موقع ها که تو پرشین بلاگ مینوشتم و حتی وقتی دو کلمه هم مینوشتم، پنلمو که باز میکردم با قرمز نوشته بود فلان تعداد نظر جدید. دلم پر میکشه واسه اون موقع ها. الان آدم حس میکنه وسط یه برهوت نشسته و داره با خودش حرف میزنه. از یه طرف دیگه هم بیان شلوغه ها، منتها از جماعت ارزشی :| که باعث میشه ادم رغبت نکنه مثل قدیما تو وبلاگا بچرخه. تازه اکثر بلاگرای فعلی هم بچه مدرسه‌این 😅.
خیلی به پیج پابلیک اینستا داشتن هم فکر کردم. ولی فضاش خیلی متفاوته. آدما اونجا دنبال عکسای رنگی رنگین. کسی متن نمیخونه. این وسط توییتر رو بیشتر دوست دارم ولی اونم با این داستان محدودیت کاراکترش رو مخه و نهایتا نمیشه چیزی نوشت. کانال تلگرام هم که اصلا کار من نیست. حس میکنم دارم با خودم حرف میزنم.
کاش یه جایی بود واسه نوشتن. یه جایی که روح داشته باشه. کاش میشد مثل قدیما یه وب جدید ساخت. کلی واسه قالب و جزئیاتش وسواس به خرج داد و توش نوشت. کاش مثل قدیما آدمی پیدا میشد که پیگیرانه بخونه و کامنت بذاره و ...
من خودمم دیگه حوصله وب گردی و کامنت گذاشتن مثل قدیما رو ندارم. حتی حوصله جواب کامنت دادنو. ولی دلم تنگ شده واسه اون روزا..
